![]() |
Heel veel ouders zijn mateloos gefrustreerd over het eet- en drinkgedrag van hun kinderen: ze kokhalzen, weigeren, willen alleen wit brood met pindakaas of eten al jaren helemaal niets…. Op lichamelijk gebied is er bijna nooit iets mis, maar u wilt de diagnose natuurlijk niet missen bij degene bij wie er wel een lichamelijke oorzaak is.
Als het eten niet gaat zoals volgens ouders zou moeten, dan komt dat vaak de sfeer in huis niet ten goede. Ouders doen vaak alles om hun kind nog iets te laten eten, maar wat zijn daar de risico’s van? Kunnen de frustraties van ouders ook leiden tot gevaar voor de ontwikkeling van een kind? En hoe kunt u dat dan met ouders bespreken?
Leerdoelen van de avond: