Vroegkinderlijke Chronische Traumatisering -- waaronder fysiek en psychisch geweld, verwaarlozing en seksueel misbruik, het verkeren in oorlogsomstandigheden, getuige zijn van geweld -- gaat gepaard met hoge stress gedurende een langere periode. Door de aanhoudende traumatisering raakt de normale ontwikkeling van de persoonlijkheid verstoord en treden neurofysiologische veranderingen op. Voor mensen die chronisch getraumatiseerd zijn kan het leven een worsteling zijn waar geen einde aan lijkt te komen. Velen van hen hebben uiteenlopende psychische problemen zoals (complexe) posttraumatische stress stoornis, persoonlijkheidsstoornissen, dissociatieve stoornissen, psychotische stoornissen, depressie, somatoforme stoornissen en verslavingen. Tal van chronische getraumatiseerde kinderen ontwikkelen een zogenoemde gedesorganiseerde hechting. Als zij als volwassene in therapie komen, kunnen deze moeilijkheden met hechting in sterke mate gereactiveerd worden. Mede daarom moet veel zorg en aandacht besteed worden aan de therapeutische relatie. Hoe kan binnen deze complexiteit in de behandelrelatie adequate diagnostiek worden gepleegd, die wordt gevolgd door passende trauma-focussed behandeling?

De toegenomen kennis over neurofysiologische, psychologische en sociale processen die optreden bij chronische stress en traumatisering biedt ons de mogelijkheid om de relatie tussen traumatische ervaringen in de kindertijd en psychische problematiek in de volwassenheid steeds beter te begrijpen. Deze kennis heeft behandelaren en onderzoekers in staat gesteld tot de ontwikkeling van valide diagnostische instrumenten en kwalitatief hoogwaardige behandelmethoden.

We verwachten met plenaire lezingen en praktijkgerichte workshops de kennis op dit gebied te vergroten en te inspireren om nieuwe inzichten in de behandelpraktijk door te voeren. Het congres is uiteraard ook een ideale gelegenheid om collega-professionals die werkzaam zijn in het traumaveld te ontmoeten en ervaringen uit te wisselen.