![]() |
Wie gaat er nu met me wandelen?
Voorstelling Carte Blanche - Ooit ga je dood
- Vanuit gesprekken en improvisaties zijn diverse indringende scènes ontstaan over dood gaan, dood zijn, afscheid nemen, fantasieën over wat er na de dood op ons staat te wachten, voor de overlevende én de doden.
Een voorstelling die met eerlijkheid, verwondering en een flinke dosis humor de dood dichterbij brengt en misschien wel meer bespreekbaar maakt.
Rouwen is verdriet hebben om een verlies. Iedereen lijdt verliezen. Ook kinderen, volwassenen en ouderen met een verstandelijke beperking krijgen in hun leven te maken met dood en verlies.
Dit vraagt om specifieke ondersteuning die afgestemd is op hun beleving. Vaak groeien zij op in een beschermende omgeving en wordt communicatie over moeilijke onderwerpen uit de weg gegaan. Ook zij hebben echter behoefte aan het kunnen begrijpen van wat er in hun wereld gebeurt en willen dit met anderen delen. Door hun beperking kunnen zij zich niet altijd goed uiten en kan het lastig zijn in te schatten wat dood en verlies voor hen betekenen. Hoe begeleid je hen in deze moeilijke situaties op de juiste manier?
De dag begint beeldend met de voorstelling “Ooit ga je dood”, die wordt gespeeld door mensen met en zonder een verstandelijke beperking. Vervolgens staan we stil bij wat mensen met een verstandelijke beperking nodig hebben wanneer een dierbare overlijdt, wanneer zij zelf zullen komen te overlijden of wanneer zij op een andere manier geconfronteerd worden met verlies. Hoe wordt het concept ‘dood’ ervaren en begrepen op de verschillende ontwikkelingsniveaus? Welke rol speelt gehechtheid in de rouw van mensen met een verstandelijke beperking? Naast actuele kennis en informatie biedt het programma veel ruimte voor het bespreken van uw eigen vragen en ervaringen
De leerdoel(en)
Leoniek van der Maarel
Na afloop kent men verschillende rouwtheorieen en hoe deze herkenbaar zijn.
Men weet van de verschillende leeftijden in relatie tot begrip van de dood.
Men weet wanneer rouw vastloopt.
Men is op de hoogte van de symptomen van een gecompliceerd rouwproces.
Petra Vossegat
Met mijn presentatie: Dood, ik weet niet hoe dat gaat wil ik bereiken dat de aanwezigen in ieder geval na gaan denken over hoe zij zelf zich “verhouden” tot het begrip dood.
Dat men zich bewust wordt van eigen beleving van dood en hoe daar over te communiceren met mensen met een verstandelijke beperking en met hun familie maar ook met andere medebegeleiders (de zgn driehoeksleer)
Ik streef er naar dat mensen na mijn presentatie er zich bewust zijn van het volgende: leven doe je op je eigen manier: sterven ook! De zgn STEM methode (sterven op je eigen manier)
En dat men door die bewustwording mensen met een verstandelijke beperking betere begeleiding kan bieden bij het stervensproces.
Dit kan doordat men zich na mijn presentatie bewust is van het begrip “innerlijke ruimte” zoals Carlo Leget dit uitwerkt in zijn boek “Ruimte om te sterven”
Karina Knijnenburg
Men heeft kennis van rouwverwerking en het begrip van dood op de verschillende ontwikkelingsniveaus bij mensen met een verstandelijke beperking
Men is op de hoogte van welke vormen van communicatie aansluiten bij de verschillende ontwikkelingsniveaus en levensfasen in het begeleiden bij rouw
Men weet aan te sluiten bij wat een rouwende met een verstandelijke beperking nodig heeft vanuit niveau, levensfase, draagkracht / draaglast en stress
Men kent praktische handvatten in het begeleiden van rouwenden met een verstandelijke beperking in het algemeen en bij de verschillende rouwtaken
Wilma Jansen
Deelnemers hebben inzicht in de mogelijke effecten (en uitingsvormen) van rouw bij mensen met een LVB en een probleem in de hechting
Deelnemers krijgen handvatten om morgen op een andere manier aan de slag te gaan met rouw bij mensen met een lvb en een hechtingsprobleem