![]() |
Hoewel huisartsen geacht worden zich aan de honderden regels van hun vak te houden – en dat gewoonlijk ook doen – komen ze daarmee vaak niet uit: dan is er meer nodig dan gehoorzaamheid. Wat is dat meer? Hoe gaan huisartsen in complexe zaken eigenlijk te werk? Hoe kijken ze? Hoe wegen ze af? Hoe komen ze tot besluiten? Hoe hanteren zij hun vrijheid om goede zorg te leveren?
In 2015 heeft Vereniging Praktijkhoudende Huisartsen (VPH) naar aanleiding van de zaak “Tuitjenhorn” aan professor Baart en de stichting Presentie een subsidie verstrekt om nader onderzoek te doen naar hoe (huis)artsen in complexe zaken, zoals het sterfbed van een patiënt, eigenlijk handelen. In een klein en diepgaand onderzoek werden deze vragen verkend, toegespitst op het doen en laten van huisartsen aan het ziek- en sterfbed van hun patiënten.
De uitkomsten zijn verrassend, levensecht en geven sterk te denken – op dit terrein van de stervensbegeleiding, maar ook ver daarbuiten. Geen simplistisch beeld van de werkelijkheid, geen moralistische betogen over wat er allemaal zou moeten, maar de complexe, alledaagse, empirische realiteit. En behulpzame taal om daar heel precies over te kunnen spreken en denken. Huisartsen kunnen goed overweg met die ingewikkelde werkelijkheid als er, naast de nadruk op regels, ruimte geboden wordt aan hun praktische wijsheid en hun de goede taal geboden wordt. Wat dat behelst en hoe dat kan, wordt in deze masterclass getoond.
Deze masterclass heeft twee typen doelen:
Deze masterclass wordt georganiseerd door de VPH en de Leerstoel Presentie (Stichting Presentie en de achterliggende onderzoeksgroep Critical Ethics of Care). VvAA is betrokken en heeft een faciliterende rol.
Het programma is sterk interactief opgezet.
Tussentijds wordt de opinie van de aanwezigen op interactieve wijze gepeild.
Mw. Anneke Tromp, weduwe van huisarts Nico Tromp uit Tuitjenhorn, neemt deel aan deze reflecties.