![]() |
Domeinoverstijgende samenwerking in plaats van beroepskolommen? De rol van de patiënt?
Van ‘de zuster aan het roer’ tot ‘de dokter aan het roer’ – dat is de ontwikkeling geweest van de gezondheidszorg van de afgelopen anderhalve eeuw. De patiënt liet zich verzorgen of behandelen, en hem of haar werd veelal niets gevraagd. Bij alle specialistische en superspecialistische kennis en kunde van artsen, verpleegkundigen en andere zorgprofessionals, ontbrak en ontbreekt vaak de kennis van de patiënt zelf, en van diens naasten. De samenwerking tussen de verschillende medische disciplines onderling en tussen de medici en de andere zorgprofessionals sprak en spreekt ook niet vanzelf.Geleidelijk aan lees en hoor je nu in beleidsstukken, vakbladen en goede voornemens steeds vaker: dat zou eigenlijk anders moeten. Soms hoor je: de patiënt is (of komt) ‘in the lead’. OLVG Oost en West hebben onlangs opnieuw gekozen voor het credo ‘de dokter in de lead’, en dat gecombineerd met ‘de patiënt staat centraal’.
Maar in de praktijk staan meestal de werkprocessen van de zorginstelling of zorgverlener centraal.
Moet en kan dat anders? Waarom? En hoe kan dat anders? Hoe kunnen medisch specialisten, verpleegkundigen, fysiotherapeuten, diëtisten enzovoorts werkelijk samen met de patiënt een behandelplan maken en beslissingen nemen? Hoe werkt dat vóór en na een verblijf in het ziekenhuis? Wie mogen daar allemaal over mee praten? Is het in dit verband waar dat de dokter ‘in de lead’ is? En zo niet: waarom dan wèl in de organisatie van het ziekenhuis, waar de verpleegkundige professional in de regel ontbreekt?
Deze en andere vragen komen aan de orde tijdens het symposium.