Bij onderzoek van een (zeer) jong kind wordt voor het eerst meer systematisch diagnostisch gekeken naar het kind en de gezinscontext. Objectieve ijkpunten t.a.v. ernst en behoefte aan zorg voor (zeer) jonge kinderen en maatschappelijke referentiepunten t.a.v. de behoefte aan zorg zijn beperkt. De maatschappelijke druk om problemen met jonge kinderen toe te schrijven aan de pedagogische aanpak is groot. Daardoor kunnen de specifieke kindproblemen en de kwaliteit van de ouder-kind-relatie onderbelicht of over het hoofd gezien worden. Vaak is ook nog onduidelijk op welk zorgcircuit het kind en de ouders voor hulp aangewezen zijn. Dit maakt ouders en verwijzers extra onzeker.

Verrschillende visies (transactioneel model en ontwikkelingspsychopathologie; protectieve factoren; psychodynamisch model; ontwikkelingsmodel van Greenspan).
Intake en anamnese (de eerste consultatie/intake; ontwikkelingsanamnese; (semi-)gestructureerde interviews).
Het actuele gezinsfunctioneren (dynamieken in gezinnen met jonge kinderen, ouderschap, de ontwrichtende werking van kinderen met ernstige stoornissen op de overige gezinsleden en op het zelfbeeld als ouder en als man of vrouw).
Observatie in een vertrouwde omgeving buiten het gezin (observaties in de peuterspeelzaal, klas of leefgroep; multidisciplinair observeren; feedback geven aan ouders en intermediairs).
Psychologisch onderzoek in engere zin (gedragsvragenlijsten, observatielijsten en checklists; intelligentieonderzoek en de belangrijkste tests; neuropsychologisch onderzoek; de diagnostiek van taalontwikkeling en de integratie met logopedische bevindingen; projectieve technieken; spel; tekeningen).
Classificatie in de Infant Mental Health (DC: 0-3R).
Verslaglegging en rapporteren aan ouders en derden (schema voor verslaglegging; gespreksvoering over de diagnostische bevindingen; slecht nieuwsgesprekken).
Indicatiestelling en advisering bij jonge kinderen.