Waarom een POPUP theater voor alleen artsen?

Wij hebben er lang over nagedacht. Wij vragen ons steeds af hoe het toch komt dat veel artsen niet aan onze programma’s deelnemen. Het meelopen in de praktijk leverde ook veel situaties met artsen op. Helaas lukte het ons zelden om daadwerkelijk over gevoelige onderwerpen in gesprek te gaan. Voor de groep artsen geldt hetzelfde: we maakten mooie en ontroerende momenten mee. Momenten waarop je denkt: als je zo’n arts treft, ben je echt veilig en in goede handen. Wij maakten echter ook dingen mee van artsen in relatie tot patiënt/naasten van patiënt, verpleegkundigen of assistenten die het daglicht niet verdragen. En wie geeft dan feedback? Wie raapt dan alle moed bijeen om een arts aan te spreken? In het POPUP theater laten wij diverse situaties zien met artsen. Het is onze wens om met hen in gesprek te gaan over dat wat wij noemen: een spiegel van de werkelijkheid.

Het is moeilijk om concrete leerdoelen aan te geven, er is immers sprake van ervaringsleren en niet van het overdragen van lesstof. Door zelf te ervaren blijkt dat de impact van die ervaringen groot zijn. Het zet deelnemers spontaan aan tot het denken over ander, patiëntgerichter gedrag en dat spontaan beginnen toe te passen als zij terug zijn in hun werk.

Leerdoelen zijn:

• bewustwording creëren bij de deelnemers over hoe zij zelf in diverse professionele situaties omgaan met patiënten;
• het bespreekbaar maken en op verzoek oefenen van alternatief gedrag waarmee de deelnemers beter inspelen op de behoefte vanuit de patiënt (goed luisteren, taalgebruik aanpassen, bedenktijd geven, voortdurend afvragen 'wat de patiënt nodig heeft van mij?' ;
• de deelnemers geven feedback aan elkaar aan de hand van de theatervoorstelling over hun patiëntgerichte gedrag, daartoe gestimuleerd door de trainers.