Het aantal diagnostische onderzoeken dat door huisartsen wordt aangevraagd is groot en volgens vastgestelde evidence-based richtlijnen zouden niet al deze diagnostische onderzoeken nodig zijn. Anderzijds is er ook sprake van onderdiagnostiek: het niet verrichten van diagnostiek in een situatie waarin dit wel wenselijk is. De richtlijnen in de LESA ‘Rationeel aanvragen van laboratoriumdiagnostiek’ beogen optimaal gebruik te maken van laboratoriumdiagnostiek door de juiste diagnostiek bij de juiste indicatie te bevorderen en onnodige diagnostiek of het aanvragen van diagnostiek op onjuiste indicatie te voorkómen. Maar gebeurt dit ook wel? Hoe gaan we nou in de praktijk om met die ene patiënt niet net buiten de richtlijn valt? En wat kunnen we dan met de uitslag van dat onderzoek? We krijgen een kijkje in de keuken nadat wij onze diagnostiek even uit handen geven. Wat gebeurt er in het laboratorium? En hoe moeten we dan de uitslag interpreteren? Welke nieuwe ontwikkelingen zijn er? En wat kost het eigenlijk?

Leerdoelen:

1. De deelnemer kan benoemen hoe het rationeel en doelmatig aanvragen van eerstelijns diagnostiek bevorderd kan worden (zinnige en zuinige zorg).
2. De deelnemers kan verwoorden welke indicaties er zijn voor het aanvragen. Zinnig en zuinig aanvraaggedrag (wat zijn de kosten?, Saltro diagnostiek in de zorg).
3. De deelnemer kan de interpretatie van een uitslag uitleggen.
4. De deelnemers kan de relatie tussen diagnostiek, beleid en patiëntrelevante uitkomsten verwoorden.
5. De deelnemer kan uitleggen wat de relevantie is van het bevorderen van de samenwerking tussen eerste en tweede lijn.
6. De deelnemer kan uitleg geven over de relevante passages uit de LESA (Rationeel aanvragen van laboratorium onderzoek).

‘Toetsvragen’ worden plenair besproken m.b.v. casuïstiek.

Met medewerking van de Samenwerkende Laboratoria. Result Lab klinische chemie, PAL lab. voor pathologie en Regionaal Lab. voor medische microbiologie.