Het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg toetst of BIG-geregistreerde professionals zich aan de regels houden die als leidraad voor hun handelen gelden. Is dit niet het geval dan kan het college de betrokken hulpverlener een ‘maatregel’ opleggen. Het tuchtrecht beoogt hiermee niet zozeer te straffen als wel de kwaliteit van de Nederlandse gezondheidszorg te bewaken en te beschermen.

In de praktijk komt echter vooral het straffende karakter van het tuchtrecht naar voren. Zorgverleners die geconfronteerd worden met een tuchtzaak ervaren dit doorgaans als zeer belastend en intimiderend. Eventueel opgelegde maatregelen worden als pijnlijk en stigmatiserend ervaren. Soms is zelfs al de dreiging van een tuchtzaak een reden om niet (langer) in de zorg werkzaam te willen zijn.

Natuurlijk staat het bestaan van het tuchtrecht als zodanig niet ter discussie! Wel is het zo dat het in Nederland niet optimaal functioneert. Het schiet haar doel vaak voorbij omdat het meemaken van een tuchtzaak zelden een positieve ervaring is die tot kwaliteitsverbetering leidt. Het is dan ook tijd voor verandering in de houding en de werkwijze van medische tuchtcolleges om tot uitspraken te komen die de kwaliteit bewaken waar het moet en de professional beschermt waar het kan.

De bijeenkomst heeft als doel om de huidige stand van zaken m.b.t. het medisch tuchtrecht in Nederland in kaart te brengen om van daaruit tot algemene aanbevelingen voor verbetering van het functioneren van tuchtcolleges te komen. Dit vanuit een bespreking van procedurele, formele en emotionele aspecten van recente tuchtzaken. Gewenste veranderingen in de attitude en de werkwijze van medische tuchtcolleges worden neergelegd in een samenvattend manifest dat te samen met de ervaringsdeskundigen, overige sprekers en de aanwezige vertegenwoordigers van de beroepsverenigingen wordt opgesteld. Dit met als algemeen doel een bijdrage te leveren aan de kwaliteit van de gezondheidszorg in het algemeen en het functioneren van de individuele professional in het bijzonder.