De lezing wordt georganiseerd door stichting 'HEALTH i PORT'.

HEALTH i PORT is in 2015 opgericht door INTER-PSY en FC Groningen en brengt zorg, research en performance samen onder één noemer. Het is een platform waar partijen elkaar ontmoeten, kennis delen en samenwerken aan innovaties. HEALTH i PORT heeft een eigen zakelijke ruimte in het Noordlease stadion (Euroborg) en organiseert netwerkbijeenkomsten en (geaccrediteerde) kennisbijeenkomsten. Inmiddels hebben diverse partijen zich bij het platform aangesloten, waaronder Siemens, het Martini Ziekenhuis, de Hanzehogeschool Groningen, het Alfa-college en Menzis.

De doelgroep bestaat uit leden van HEALTH i PORT en genodigden. Zo wordt er een aantal huisartsen en medisch specialisten uitgenodigd.

Korte samenvatting van de lezing

Hoewel de meeste artsen hardwerkende professionals zijn die het beste met hun patiënten voor hebben komt het regelmatig voor dat de wensen en verwachtingen van patiënten in een medisch consult niet aansluiten bij het onderzoek en de behandeling die de dokter te bieden heeft. Een goed verlopend consult waar beide partijen tevreden zijn over de gang van zaken en de afloop kan vergeleken worden met een mooie dans waarin beide danspartners soepel samen bewegen. Als de beide partijen in het consult echter elkaars basispassen onvoldoende kennen mislukt de dans, gaan ze op elkaars tenen staan, en ontstaat irritatie. In deze lezing ga ik op zoek naar de oorzaken voor het slagen en voor het mislukken van het dansen met de dokter. Dit doe ik vanuit mijn jarenlange ervaring als kinderarts, maar ook als patiënt met astma. De gereedschapskist van de dokter is vooral gericht op het onderzoeken en behandelen van ziekte, terwijl de vragen van patiënten meestal gaan om het bespreken en oplossen van zorgen en problemen. In de geneeskunde-studie en -opleiding worden studenten weliswaar veel meer dan vroeger getraind in communicatievaardigheden, maar die training richt zich vooral op technische vaardigheden zoals het afnemen van een anamnese of het voeren van een slecht-nieuws-gesprek. Ècht patiëntgericht communiceren, waarbij de patiënt zich serieus genomen en gehoord voelt, is iets wat de meeste dokters die het goed kunnen al doende leren in de praktijk. Door mijn onderzoek naar de behandeling van kinderen met astma met medicijnen, en wat ouders van deze behandeling vinden, kwam ik er achter dat het voorschrijven van medicijnen (ik vertel [ouders van] patiënten wat ze moeten doen) niet werkt. Veel beter kan ik luisteren naar hun vragen, hun zorgen en hun doelen, en daar de informatie die ik geef op afstemmen. Samenwerken dus, in plaats van voorschrijven. De meeste patiënten willen ook graag samenwerken met hun dokter, maar dat lukt ze in de praktijk maar mondjesmaat. Dit komt vooral omdat de dokter denkt geen tijd te hebben voor samen beslissen in de spreekkamer, of omdat hij denkt dat de patiënt er niet geschikt voor is, of omdat de dokter zich onvoldoende getraind voelt in de technieken van samen beslissen. Ik zal aan de hand van eigen ervaring en resultaten van onderzoek laten zien waarom we het beste kunnen streven naar samen beslissen (gedeelde besluitvorming) in de spreekkamer, en dat zowel artsen als patiënten daar aan kunnen bijdragen. Ik zal laten zien hoe wij er op onze poli in slagen met samen beslissen kinderen met astma succesvol te behandelen met standaard medicijnen. Ik houd een pleidooi voor aanpassingen in de studie geneeskunde en in de opleiding van medisch specialisten, om ze meer te trainen en steeds te blijven oefenen in de technieken van gedeelde besluitvorming.