|
|
|
Palliatieve zorg is de laatste jaren steeds meer in de belangstelling komen te staan. Het aantal nascholingen op dit gebied is talrijk, overal in het land zijn palliatieve consultatieteams actief of in oprichting. Dit wekt de indruk dat de huisarts niet vanzelfsprekend voldoende is toegerust voor het verlenen van palliatieve zorg, en dat terwijl hij die zorg al in zijn pakket had toen het begrip ‘palliatieve zorg’ nog niet eens bestond. Wij gaan ervan uit dat palliatieve zorg een wezenlijk onderdeel van de (huisarts)geneeskunde is en dat de huisarts op grond van zijn plaats in de gezondheidszorg veel mogelijkheden heeft om goede palliatieve zorg te bieden. Mw G. van Merwijk, specialist ouderengeneeskunde zal ingaan op het bespreekbaar maken van de grenzen aan medisch handelen.
De palliatieve fase beslaat de periode vanaf het moment dat curatie niet langer het doel van de behandeling is tot aan het overlijden. Palliatieve zorg doet een verdergaand beroep op kennis, vaardigheden en communicatief vermogen van de huisarts, medisch specialist en arts assistent dan het werk in de gewone dagelijkse praktijk. In de dagelijkse praktijk heeft de opstelling van de arts vaak een reactief karakter: het initiatief gaat uit van de patiënt die zich meldt met een vraag, waarop de arts reageert met vraagverheldering en zo mogelijk probleemoplossing samen met de patiënt. De huisartsgeneeskundige zorg voor chronische patiënten, bijvoorbeeld bij hypertensie of diabetes, strekt zich vaak uit over vele jaren. Hun situatie is dan min of meer stabiel zonder al te veel dynamiek of hectiek. Bij een patiënt die palliatieve zorg nodig heeft, is de situatie in een aantal opzichten anders: er is sprake van een ziekteproces dat continu voortschrijdt en in intensiteit toeneemt. Naarmate het einde nadert, vertoont het proces steeds meer dynamiek in de vorm van snelle fysieke achteruitgang, somatische complicaties en toegenomen zorgbehoefte. Daarnaast wordt een mens bij de naderende dood geconfronteerd met vragen over zingeving, over het verloop van het sterven en zal hij steeds meer wezenlijke dingen moeten loslaten: zelfstandigheid, zorg voor anderen, zelfzorg en ten slotte het leven zelf. Aan de hand van een casus gaan verschillende professionals, waaronder een internist,hemato-/oncoloog, een huisarts, casemanager palliatieve zorg en een specialist ouderengeneeskunde met elkaar en de zaal in discussie over dat niet alles wat kan, ook daadwerkelijk hoeft!
Met de vergrijzing zal ook populatie flink toenemen. De curatieve sector kan steeds meer, maar tot waar is zinvol. Kunt u als specialist ook nee zeggen? Werken huisarts en specialist samen bij een dergelijke beslissing?
Mensen sterven tegenwoordig het liefst thuis. Maar wat als de patiënt op de afdeling ineens heel hard achteruit gaat? Lukt het u om de omslag te maken van curatief denken naar palliatief denken? En wat is dan dat palliatieve denken of: Advanced Care Planning? Een huisarts en een internist,hemato-/oncoloog zullen dit vanuit het perspectief ziekenhuis en huisartsenpraktijk belichten!
Wij hopen op deze avond huisarts, specialist en arts-assistent vertrouwder te maken met palliatieve geneeskunde; medisch inhoudelijk en beschouwelijk.
Leerdoelen:
