Een training die er op gericht is om met behulp van een specifieke methode (de Mat) te onderzoeken wat er in de interactie tussen hen en hun patiënten gebeurt. Oogmerk van dit praktische onderzoek (oefenen) is steeds om te zoeken naar mogelijkheden om samenwerkingsproblemen (met betrekking tot de behandeldoelen) effectief te leren hanteren. Hierbij staan een aantal begrippen centraal: rood, groen, Tas, kan niet / wil niet, en het persoonlijk leerdoel van de deelnemer. Deze begrippen vormen in de loop van de training en jaren daarna een eigengemaakt jargon om samenwerkingsproblemen met patiènten, maar ook met anderen, te bespreken op zoek naar oplossingen.

- Trainingsdoel
De training bevordert een gezonde en effectieve samenwerking tussen hulpverleners, familie en patiënt / cliënt, waar deze samenwerking wordt bemoeilijkt door de gevolgen van ziekte en handicaps. Daadwerkelijke samenwerking is immers een opdracht voor elke zorgprofessional en verhoogt de slaagkans van de behandeling.

- Leerdoelen
In de training leer je het effect van je handelen te zien. Je onderzoekt welke vaardigheden je doel dichterbij brengen en welke verder van je doel af. Aan de hand van je eigen leerdoel werk je hier aan. De trainer begeleidt dit proces. Zo houdt de cursist zelf de regie en blijft ook zelf verantwoordelijk voor het resultaat.

- Opzet
De training van 5 dagdelen van 4 uur volgt de drie fasen van contact.

• De ontmoeting: In deze fase wordt de basis voor samenwerking gelegd. Er wordt een probleeminventarisatie gemaakt: omgangsproblemen in de eigen werkomgeving en die worden op ‘op de Mat’ gezet. Deelnemers formuleren een eigen leerdoel (parallelproces met behandelplan), ze oefenen met het herkennen van professionele grenzen, het stellen van grenzen, het omgaan met weerstand en ze ontwikkelen perspectief op het effect van mogelijke beperkingen (kan niet’s) van de doelgroep waarmee wordt gewerkt op de samenwerking.
• De actie en omgang: In deze fase onderzoeken we in hoeverre handicaps (kan niet) of verschillende doelstellingen (wil niet) een rol spelen bij het ontstaan van een probleem in de interactie en we kijken naar mogelijke prothetische rollen als sprake is van ‘kan niet’. Door problemen in de samenwerking te analyseren, krijg je zicht op welke interventies effectief zijn en welke niet en dit oefenen we op de Mat. Bovendien trainen we de vaardigheden die nodig zijn om schijnsamenwerking en vijandige interacties te onderkennen. Aparte aandacht is er voor zeer moeilijke situaties waarbij relaties of behandelingen vastlopen. Aan het eind van deze fase van de training wordt ook aandacht besteed aan triadische interacties, waarbij familie of een andere instantie of professional effect heeft op de samenwerking tussen de deelnemer en de patiënt.
• De afsluiting: In deze fase wordt aandacht geschonken aan het professioneel beëindigen van de werkrelatie.

Kenmerken

• Deelnemers leren eigen professionele grenzen herkennen en hanteren.
• Deelnemers verkrijgen inzicht in het effect van handicaps (kan-niet's) op de samenwerking.
• Deelnemers leren hun eigen mogelijkheden en onmogelijkheden om samenwerking met de patient te bevorderen te herkennen.
• Deelnemers leren wat het effect kan zijn van machts- en invloedsinterventies.
• De training gebruikt praktische instrumenten die deelnemers niet meer vergeten en ook blijven toepassen: de Mat, de Tas, Kan-niet / Wil-niet en hun leerdoel.
• 75% van de tijd wordt gebruikt om te oefenen in het zoeken naar effectieve interactievaardigheden.
• In de training staan de basale principes uit de coöperatie centraal.