In de relatie tussen patiënt en zorgverlener speelt vertrouwen een grote en noodzakelijke rol: het vertrouwen op de kunde van de zorgverlener – competentie - en het vertrouwen dat deze zorgverlener ook zijn best doet -intentie. De wijze waarop mensen vertrouwen op de zorg die zij ontvangen, is veranderd en zal blijven veranderen. Vroeger was de autoriteit van een zorgverlener vanzelfsprekend en daarmee ook het vertrouwen. Anno 2014 moeten zorgorganisaties en zorgverleners aantonen welke kwaliteit zij bieden en dus in welke mate patiënten hun zorgen aan hen kunnen toevertrouwen. De beide aspecten van vertrouwen: competentie en intentie, probeert men in de zorg om te zetten in kwaliteitsinformatie. Deze kwaliteitsinformatie wordt gebruikt door:

• zorgverleners die hun kwaliteit van zorg of dienstverlening willen verbeteren;
• de Inspectie Gezondheidszorg (IGZ) en de Nederlandse Zorgautoriteit, die toezicht houden op de zorg;
• het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) dat op landelijk niveau de effectiviteit, veiligheid en patiëntgerichtheid van de zorg controleert.
• verzekeraars die kwalitatief goede zorg willen inkopen en kwaliteitsafspraken willen maken met zorgaanbieders;
• cliëntenorganisaties die de belangen van hun leden behartigen;
• patiënten en consumenten bij het kiezen van een zorgverzekeraar of een zorgaanbieder.

Voor de ziekenhuiszorg zijn er diverse partijen die bepalen wat er op het gebied van kwaliteit wordt gemeten en hoe dat gebeurt. Dat zijn de ziekenhuizen zelf, de zorgverleners (via hun wetenschappelijke verenigingen), de overheid via de IGZ en het Kwaliteitsinstituut, certificeringsorganisaties, verzekeraars en cliënten- en patiëntenorganisaties (via keurmerken).
De sprekers op het symposium belichten dit thema vanuit hun verschillende gezichtspunten. De middag staat onder leiding van een dagvoorzitter die de discussie leidt en de aanwezigen in de zaal uitdaagt om een bijdrage aan het thema te leveren.

De leerdoelen van het symposium zijn:

• inzicht krijgen in de kwaliteitsinformatie die de zorgverleners (moeten) genereren;
• inzicht krijgen in de kwaliteitsinformatie die patiënten genereren;
• inzicht krijgen in de rol van kwaliteitsinformatie bij de keuze voor inkoop (door verzekeraars) en een specifieke zorgverlener (door de patiënt) inclusief een schets van toekomstige ontwikkelingen en trends;
• inzicht krijgen in wat ‘vertrouwen’ tussen zorgverlener en patiënt inhoudt, op welke wijze dat tot stand komt en hoe kwaliteitsinformatie hier wel of niet aan kan bijdragen;
• inzicht krijgen in de invloed van cliëntenraden (patiëntenraden) in de totstandkoming van kwaliteitsinformatie;
• het bewerkstelligen van een perceptieverandering over kwaliteitsinformatie: van lastig & verplicht naar noodzakelijk & van toegevoegde waarde.