|
|
|
Het onderwerp fluor vaginalis wordt opgefrist. Allereerst wordt de normale fysiologie van de vagina doorgenomen en waardoor deze verstoord kan raken. Welke anamnestische vragen kunnen het best worden gesteld en aan welke risicofactoren moet worden gedacht? De aandachtspunten bij het lichamelijk onderzoek worden op een rijtje gezet.
De differentiaal diagnose omvat:
Door middel van eigen (laboratorium)onderzoek in de eerste lijn kan in circa 80% van de gevallen een diagnose worden gesteld. Het vervaardigen van een direct microscopisch preparaat (NaCl 0,9% en KOH 10%, vergroting 100x en 400x) en pH-meting zijn hierbij belangrijk. Voor sommige oorzaken van fluor is echter aanvullend laboratoriumonderzoek in de vorm van een nucleïnezuur amplificatietest (NAAT, bijvoorbeeld PCR of LCR) nodig. Afhankelijk van de anamnese (SOA-risico) en de uitkomsten van het directe preparaat wordt dit aanvullend onderzoek ingezet.
De belangrijkste kenmerken, de wijze van diagnostiek en therapeutische overwegingen van de oorzaken van fluor worden op een rijtje gezet. Niet altijd zal een diagnose kunnen worden gesteld en daarom tot slot aandacht voor onverklaarde infecties.
